NASA, Basit Yörüngesel Uçuşlar İçin Özel Uzay Araçlarını Kullanmayı Planlıyor

ABD Ulusal Havacılık ve Uzay Dairesi (NASA), gelecekteki basit yörüngesel uçuşlar için kendi uzay araçlarını geliştirmek yerine özel şirketlerle çalışacak. Böylece çok daha az maliyetle NASA astronotlarını, personelini ve bilim insanlarını eğitmek mümkün hâle gelecek.

NASA, astronotların ve diğer personellerin gelecekteki basit yörüngesel uzay uçuşu görevlerinde yer alması için yeni planlar yapıyor. Bu kapsamda uzay ajansının Ticari Mürettebat Programı (Commercial Crew Program) içindeki Suborbital Crew (SubC) ofisi, NASA personelinin ticari basit yörüngesel uzay ulaşım sistemlerine zemin hazırlayacak.

SubC ofisinin amacı; NASA astronotlarının, baş araştırmacıların ve diğer NASA personelinin bu fırsatlardan yararlanmasını sağlamak için uygunluk testi ve güvenlik değerlendirmesi yapmak olacak. Değerlendirmelerin ardından SubC ofisi bir sistemi güvenli olarak nitelendirdiğinde NASA, çeşitli görevler için basit yörüngesel uçuşlarda koltuk satın alacak.

Ticari basit yörüngesel uçuş görevlerinin, Uluslararası Uzay İstasyonu görevlerinden daha erişilebilir, daha uygun fiyatlı ve daha kullanışlı olması bekleniyor. Böylece NASA, araçları kendi bünyesinde geliştirmeye gerek duymadan astronotları ve diğer personelini eğitebilme fırsatını elde edecek. Bu programın NASA astronotları, mühendisleri, bilim insanları, operatörleri ve eğitmenleri için daha fazla eğitim fırsatı sağlaması bekleniyor.

Konu hakkında konuşan NASA yetkilisi Phil McAlister, uzay ajansının yeni programı için şu ifadeleri kullandı: “Bu uzay uçuşları, NASA’ya ajansın ihtiyaçlarını karşılamak ve uzayda sağlam bir ekonomi sağlama çabalarını sürdürmek için harika bir yol sağlama potansiyeline sahip. Araçların geliştirilmesi için hiçbir NASA fonunun kullanılmaması dikkat çekici ancak piyasaya alıcı olarak katılabiliriz. ABD havacılık ve uzay endüstrisi, teknik ve finansal açıdan güvenli, güvenilir ve uygun maliyetli uzay sistemleri geliştirebileceğini bir kez daha kanıtlıyor.”

Kaynak :https://www.nasa.gov/feature/nasa-developing-a-plan-to-fly-personnel-on-suborbital-spacecraft

Kara Delikten Enerji Üretebileceğini Varsayan 50 Yıllık Teori Deneye Döküldü

50 yıl önce bir fikir olarak ortaya atılan ve dünya dışı bir uygarlığın kara deliklerden nasıl yararlanabileceğini tartışan teorinin deneyi yapıldı. İskoçya'dan bilim insanları, ışık yerine sesi bükerek bir deney düzeneği hazırladı ve deneyi gerçekleştirdi.

1969 yılında ünlü İngiliz fizikçi Roger Penrose tarafından bir fikir olarak ortaya atılan ve dünya dışı bir uygarlığın kara deliği kullanarak nasıl enerji üretebileceğini araştıran düşünce deneyi, Glasgow'daki bir araştırma laboratuvarı tarafından gerçek bir deneye konu edildi. İskoçya'daki bilim insanları, ışık yerine sesi kullanarak bu teoriyi gerçeğe çevirmeyi hedeflediler.

1969 yılında Penrose; bir cismi, kara deliğin ergosferinin içine doğru alçaltarak enerji üretilebileceğini varsaymıştı. Ergosfer, bir kara deliğin olay ufkunun en dış katmanı. Olay ufkunda bir cismin hareketsiz kalabilmesi için ışık hızından daha hızlı hareket etmesi gerekiyor. Penrose, bu olağan dışı bölgede cismin negatif enerji kazanacağını düşünüyordu. İkiye bölünen cismin biri kara deliğe düşerken diğeri kurtulacak ve geri tepme hareketi negatif enerjide bir kayba yol açacaktı. Cismin kurtulan yarısı, kara deliğin dönüşünden çıkarılan enerjiyi elde edecekti ancak Penrose'a göre bu tip bir faaliyet için gereken mühendislik çalışması devasa olurdu ve bunu da ancak dünya dışı bir uygarlık becerebilirdi.

İki yıl sonra bir başka fizikçi Yakov Zel'dovich, Penrose'un düşünce deneyini çok daha pratik bir deney hâline getirebileceğimizi savundu. Penrose'un teorisini test etmek için 'bükülmüş' ışık dalgalarını öneren Zel'dovich, bu ışık dalgalarının tam olarak doğru bir hızda dönen metal bir silindirin yüzeyine çarptığını düşündü. Bu deney düzeneğinde, ışık dalgalarının dönen silindirin dairesel Doppler etkisi sayesinde ilave enerji kazanmasıyla sonuçlanacaktı.

Bununla birlikte Zel'dovich'in fikri de 1971'den bu yana tamamen teoride kaldı çünkü böyle bir deney düzeneğinin başarılı olabilmesi için metal silindirin saniyede en az bir milyar kez dönmesi gerekiyordu. Elbette bu da insanlığın mühendislik gücünün çok ötesinde bir sayıydı. Glasgow'daki bilim insanlarıysa deneyi ışık dalgaları yerine ses dalgalarıyla yapmaya karar verdiler. Daha düşük bir frekansa sahip olan ses dalgaları, bu nedenle daha pratik bir deney düzeneği yapılmasına olanak sağlıyor. Ekip, küçük hoparlör halkalarını kullanarak ses dalgalarını büken bir sistem inşa etmeyi başardı.

Bükülen ses dalgaları, dönen ve köpükten yapılan bir ses emici diske gönderildi. Diskin arkasında bir dizi mikrofon, hoparlörlerden gelip diskten geçen sesleri aldı ve diskin dönüşünün hızını istikrarlı bir şekilde artırdığı görüldü. Penrose ve Zel'dovich'in teorisinin doğrulanması için dairesel Doppler etkisinin görülmesi gerekiyordu.

Doppler etkisi, gündelik yaşantımızda bize doğru gelen bir ambulans sirenini çok tiz, bizden uzaklaşırken aynı siren sesi pesleşen bir şekilde duymamıza neden oluyor. Fizikçiler de kendi deney düzeneklerinde dairesel Doppler etkisinin benzer bir durum yarattığını, sesin önce duyulamayacak hâle gelip sonra daha güçlü bir şekilde ortaya çıktığını tespit etmişler. Sonuç olarak tam da Zel'dovich'in tahminlerine uygun bir şekilde negatif enerjiden pozitif enerjiye geçişin varlığı kanıtlanmış.

Kaynak :https://phys.org/news/2020-06-year-old-theory-alien-civilization-exploit.html